ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ(10.07.06)

Το ποτάμι πίσω δε γυρνά!!!

Το φετινό καλοκαίρι δεν έμοιαζε με τα προηγούμενα. Το φετινό καλοκαίρι στιγματίστηκε από το ορμητικό ποτάμι των φοιτητικών καταλήψεων και διαδηλώσεων. Ένα ποτάμι που στο πέρασμά του παρέσυρε κάθε φιλοδοξία των δυνάμεων που προωθούν την αστική πολιτική(κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, Ε.Ε., ΣΕΒ κλπ) για εφαρμογή των εξαγγελθέντων «μεταρρυθμίσεων» στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ένα ποτάμι που ανάγκασε τη κυβέρνηση της ΝΔ να βάλει στο συρτάρι της όποια ιδέα είχε για αλλαγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το ποτάμι του φοιτητικού κινήματος, λοιπόν, με τις 420 καταλήψεις και τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές κι εργαζόμενους στο δρόμο είναι εδώ! Ήρθε να θυμίσει στην Υπουργό Μαριέττα Γιαννάκου, στο πρόεδρο του ΕΣΥΠ Θάνο Βερέμη, στο Πρόεδρο του ΣΕΒ Δημήτρη Δασκαλόπουλο, αλλά και σ’ όλους αυτούς που συντασσόμενοι με την αστική πολιτική υπερθεμάτιζαν τις κυβερνητικές εξαγγελίες ότι κανείς δεν μπορεί να καθορίζει το μέλλον, τους όρους φοίτησης κι εργασίας, εκατοντάδων χιλιάδων σημερινών φοιτητών κι αυριανών εργαζόμενων. Ήρθε να συνδεθεί με τα νικηφόρα κινήματα του παρελθόντος, του 1979, του ’90 - ’91, του ’98 αλλά και του μέλλοντος των εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους.
Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές διαδήλωσαν σε όλες τις πόλεις, στηρίζοντας τα πλαίσια της κατάληψης και καταδικάζοντας τις προωθούμενες αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εναντιώθηκαν στην κατάθεση του νέου νόμου-πλαισίου, την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την εφαρμογή των νόμων για Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ. Κατέδειξε ότι η νεολαία απορρίπτει, με συντριπτικό τρόπο, την χειροτέρευση των όρων φοίτησής, τη συρρίκνωση της εργασιακής της προοπτικής και την συμμόρφωση των ΑΕΙ και ΤΕΙ στις ανάγκες του κεφαλαίου και της αγοράς. Μια ολόκληρη γενιά πήραμε το πιο σημαντικό μάθημα: το μάθημα του αγώνα, της συλλογικής διεκδίκησης, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της νίκης.
Ακόμα και μετά την κατάθεση του νομοσχεδίου και την έναρξη του υποτιθέμενου «διαλόγου» για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι φοιτητικές κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν με επιδίωξη την μαζική στήριξη των εργαζομένων, κάνοντας, έτσι σαφές ότι δεν συμμετέχουν και δεν νομιμοποιούν με κανέναν τρόπο τον στημένο «διάλογο» της κυβέρνησης που σκοπό έχει την ενσωμάτωση του φοιτητικού κινήματος, αλλά και κάθε είδους «κοινωνικού» διαλόγου με εκάστοτε συνομιλητές το ΠΑΣΟΚ, το ΣΕΒ, τους εργοδότες και την εκκλησία, βροντοφωνάζοντας ότι ο πραγματικός διάλογος γίνεται στους δρόμους και στα κατάμεστα αμφιθέατρα των Γενικών Συνελεύσεων. Ο πραγματικός διάλογος απορρίπτει συνολικά την πολιτική του Υπουργείου και της κυβέρνησης, καθώς και των στοχεύσεων της ΕΕ στις συνόδους της Μπολώνια και της Λισσαβόνας. Απέναντι σε αυτό προτάσσει τον αγώνα για την ανατροπή της αναδιαρθρωτικής κυβερνητικής πολιτικής σε εκπαίδευση κι εργασία, με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας κι όχι της αγοράς και των επιχειρήσεων. Οι φοιτητές κι οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι αρμόδιοι να αποφασίσουν, πως θα σπουδάσουν, πως θα δουλέψουν και πως θα ζήσουν.
Το κίνημα αυτό διέψευσε όλους όσους έλεγαν ότι στο σήμερα δεν μπορούν να γίνουν αγώνες κι ότι οι αγώνες δεν μπορούν να κερδίσουν. Δείξαμε πόσο λανθασμένες και άκαιρες είναι οι απόψεις που ήθελαν τη γενιά μας ενσωματωμένη, απολίτικη και ηττημένη και την πολιτική υπόθεση ειδικών πέρα και έξω από τις συλλογικές διαδικασίες. Αντίθετα φάνηκε καθαρά ότι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες είναι νικηφόροι.
Στους δύο μήνες των κινητοποιήσεών μας δεχτήκαμε αρχικά την πλήρη φίμωση των κινητοποιήσεων και την προσπάθεια διαστρέβλωσης των δίκαιων αιτημάτων μας από συντηρητικά κι αλλά «προοδευτικά» ΜΜΕ, αλλά και την ωμή καταστολή και προσπάθεια διάλυσης των μεγαλειωδών συλλαλητηρίων με κορύφωση την σύλληψη και το φόρτωμα δεκάδων κατηγοριών σε 4 συναδέλφους μας καθώς και τον τραυματισμό από τις δυνάμεις καταστολής πάνω από 100 διαδηλωτών την ώρα που ο Υπουργός δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας εκθείαζε το έργο των «ακίνητων» και «ταλαίπωρων» «παιδιών» των ΜΑΤ. Παρόλες τις κινήσεις τρομοκράτησης, φίμωσης κι ωμής καταστολής, το φοιτητικό κίνημα με την μαζικότητα, την αποφασιστικότητα και την αμφισβήτηση των ορίων νομιμότητας που έβαζε η κυβέρνηση και το Υπουργείο κατάφερε να μαζικοποιηθεί με συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων φοιτητών, να αγκαλιαστεί από την κοινωνία και να βάλει τις βάσεις για τη συμπόρευση φοιτητών, νεολαίας και εργαζόμενων ενάντια στην πολιτική ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΕΕ.
Η πρώτη αναδίπλωση της κυβέρνησης, βάζοντας προσωρινά στο συρτάρι στο νόμο-πλαίσιο, οι χιλιάδες νέοι κι εργαζόμενοι που συμμετείχαν στον αγώνα, η δυναμική που απέκτησε αυτό το κίνημα μέσω των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών των Γενικών Συνελεύσεων και του Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, η πανελλαδικότητα, η ενεργοποίηση συλλογικών διαδικασιών ακόμη και σε συλλόγους και πόλεις χωρίς κινηματικές παραστάσεις αλλά και η πρωτοφανής ενότητα των φοιτητών του η οποία επιτεύχθηκε στην πράξη κι όχι με συνεννοήσεις επιτελείων και κομματικών γραφείων αποτελούν την πρώτη νίκη του φοιτητικού κινήματος στον αγώνα διαρκείας ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Μια πρώτη νίκη όπου μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο νέων αγώνων από κοινού με τους εργαζόμενους ωσότου να ανατραπεί η αντιδραστική- αντεργατική πολιτική σε εκπαίδευση-εργασία.

Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου

Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, όμως, έρχεται χέρι-χέρι με τις «μεταρρυθμίσεις» σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα και συνθέτει το παζλ της επίθεσης της κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης και της εργασίας η οποία εξαπολύεται από κέντρα εξουσίας τόσο τοπικά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ…) όσο και διεθνώς (ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, ΠΟΕ…) και στοχεύει στην λειτουργία των πανεπιστημίων με τη δημιουργία αποφοίτων – μελλοντικών εργαζομένων ευέλικτων, αναλώσιμων, χωρίς δικαιώματα και πειθαρχημένων. Εργαζομένων που θα βρίσκονται σε ένα διαρκές κυνήγι πιστοποιητικών και δεξιοτήτων περιπλανώμενοι από την επισφαλή εργασία στην ανεργία και την επανακατάρτιση, καθώς και η λειτουργία των πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά-ανταποδοτικά κριτήρια καθώς και η περαιτέρω υπαγωγή κάθε ερευνητικής κι εκπαιδευτικής διαδικασίας στις ανάγκες της αγοράς εργασίας και των επιχειρήσεων.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, χέρι- χέρι με το ΠΑΣΟΚ, σε αγαστή συνεργασία με το ΣΕΒ και βάση των στοχεύσεων της ΕΕ βάζουν στο στόχαστρο τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας. Σε αυτή την κατεύθυνση υποβοηθητικό ρόλο έχει και η ξεπουλημένη ηγεσία και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την υπογραφή δίχρονης σύμβασης εργασιακής ειρήνης με τους εργοδότες που προβλέπει αυξήσεις 0,77 Ευρώ την ημέρα και την ίδρυση του πρώτου ιδιωτικού ΑΕΙ στην Ελλάδα. Η λιτότητα και η ακρίβεια, η κατάργηση του 8ώρου και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η καθήλωση μισθών και συντάξεων, οι ιδιωτικοποιήσεις, η άρση της μονιμότητας, το χτύπημα στο ασφαλιστικό και η άνευ προηγουμένου επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα είναι το τοπίο που διαμορφώνεται σε κοινωνικό επίπεδο. Παρόλα αυτά οι απεργίες σε σημαντικούς κλάδους (ναυτεργάτες, τραπεζικοί, ΟΤΑ, δάσκαλοι κλπ) δείχνουν τις δυνατότητες αντεπίθεσης των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στις βάρβαρες επιλογές του κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του.
Στο χώρο της εκπαίδευσης η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας, συνεχίζει στην ίδια πολιτική με αυτή που χάραξε το ΠΑΣΟΚ υιοθετώντας πλήρως τις συνθήκες της Μπολόνια, της Πράγας και του Βερολίνου όπου κινούνται στη δημιουργία του ΚΕΧΑΕ (Κεντρικού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης), τη σύγκλιση δηλαδή των εκπαιδευτικών συστημάτων και των προγραμμάτων σπουδών με βάση το αγγλοσαξονικό πρότυπο. Το γενικό πλαίσιο των αλλαγών στη τριτοβάθμια, και όχι μόνο, εκπαίδευση καθορίζεται σχεδόν αποκλειστικά από την ανάγκη του κεφαλαίου να αυξήσει την κερδοφορία του επενδύοντας στο ανθρώπινο κεφάλαιο, επενδύοντας σε ένα φτηνό κι ευέλικτο τύπο εργαζομένου, τη βάση πάνω στην οποία θα οικοδομηθεί η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπως αυτή καθορίζεται κι από τη συνθήκη της Λισσαβόνας.
Έτσι, συνεχίζεται η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (με τα τρία ψηφισμένα νομοσχέδια για αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ) και στα δικαιώματα της πληττόμενης φοιτητικής πλειοψηφίας. Συνέχεια της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής είναι ο νέος νόμος-πλαίσιο, η επερχόμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, που θα επιτρέψει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και υιοθέτηση της βάσης του 10 για την εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η επίθεση της κυβέρνησης έχει τους εξής άξονες:
Ø Την αλλαγή στο νόμο – Πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων σε μιας προσπάθεια αυταρχικοποίησης του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας και συνολικά ανταποδοτικότερης λειτουργίας του πανεπιστημίου, με την υιοθέτηση των προτάσεων του ΕΣΥΠ για διαγραφή των φοιτητών μετά τα ν+2 έτη φοίτησης ή μετά την 3 φορά που θα κόβονται σε ένα μάθημα, με την αναθεώρηση και κατάργηση του ασύλου και την ποινικοποίηση των καταλήψεων και των αγώνων των φοιτητών και την κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων, την αλλαγή της εκπροσώπησης των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης, την περικοπή των κοινωνικών παροχών όπως οι μετεγγραφές, αλλά και την εισαγωγή manager. Αποτελεί την πιο επιθετική κίνηση της κυβέρνησης για την πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος, το οποίο αποτέλεσε κι ιστορικά ένα αστάθμητο παράγοντα για την εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Ø Την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος δίνοντας έτσι τη δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών – μη κρατικών πανεπιστημίων και παρέχοντας το θεσμικό πλαίσιο αναγνώρισης των κάθε λογής ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων τύπου ΚΕΣ, ΚΕΚ και ΙΕΚ. Εξάλλου με το όριο εισαγωγής του 10 στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεκάδες χιλιάδες μαθητές πετιούνται εκτός από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, με αποτέλεσμα την ένταση των ταξικών φραγμών και την αυταρχικοποίηση της λειτουργίας του σχολείου. Έτσι, αυτοί οι μαθητές είναι αναγκασμένοι να παρακολουθήσουν τέτοιου είδους «εκπαιδευτήρια», ασκώντας τεράστια πίεση για νομιμοποίηση τέτοιων ιδρυμάτων. Τα ιδιωτικά παν/μια μέσω του ανταγωνισμού τους με τα δημόσια κι υπό το πρίσμα της κεντρικής αξιολόγησης, θα πιέζουν ως προς όλες τους τις λειτουργίες τα δημόσια για την εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων. Οι απόφοιτοί τους θα έχουν γνώση και δεξιότητες προσαρμοσμένες στις ανάγκες της αγοράς, ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται και τα περιθώρια κέρδους για το ιδιωτικό κεφάλαιο αφού αυτά θα δουλεύουν κι ως επιχειρήσεις.
Ø Την υλοποίηση των ψηφισμένων νόμων για ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ και Αξιολόγηση-Πιστωτικές Μονάδες-Παράρτημα Διπλώματος, επιχειρώντας να εισάγει το μοντέλο της δια βίου συλλογής προσόντων, που δεν κατοχυρώνουν κανένα δικαίωμα στην εργασία, την αναγνώριση 3ετών bachelor του εξωτερικού ώστε να απαξιωθούν τα ενιαία πτυχία, την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων στα προγράμματα σπουδών με στόχο τη διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα του πτυχίου και την εξατομίκευσή του. Τέλος, την προσαρμογή της εκπαιδευτικής κι ερευνητικής διαδικασίας στις νόρμες που επιβάλλει κάθε φορά η αγορά εργασίας και οι επιχειρήσεις, πιέζοντας έτσι τα πανεπιστήμια να προσαρμοστούν σε αυτές. Δημιουργείται, με αυτόν τον τρόπο ένα περαιτέρω ασφυκτικό πλαίσιο προσαρμογής της ερευνητικής κι εκπαιδευτικής (αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, πιστωτικές μονάδες, ειδικεύσεις, κλπ) διαδικασίας στο κεφάλαιο.
Στο διεθνές επίπεδο το Ισραήλ έχοντας την αμέριστη υποστήριξη των ΗΠΑ καθώς και τη συναίνεση ΕΕ, ΟΗΕ και Ελληνικής κυβέρνησης, επιδόθηκε σε μια ιμπεριαλιστική επίθεση ενάντια στο Λίβανο, που εντάσσεται στα ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή. Τα σχέδια αυτά ανατρέπει η μεγαλειώδης αντίσταση του λιβανέζικου που μαζί με την ιρακινή αντίσταση δείχνει τη δυνατότητα των λαών να αντιστέκονται. Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο στήριξαν τα σχέδια αυτά, αλλά συμμετέχουν στέλνοντας «ειρηνευτικό» στρατό κατοχής και μια φρεγάτα του πολεμικού ναυτικού με σκοπό τον αφοπλισμό της αντίστασης και την παγίωση της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας στην περιοχή. Ταυτόχρονα, η Σούδα αποτελεί βασικό ορμητήριο για όλους τους πολέμους και οι πολεμικοί προϋπολογισμοί που βαραίνουν τους εργαζόμενους ανέρχονται στα 28.000.000 ευρώ. Σε αυτήν την τόσο δύσκολη στιγμή, το μόνο στήριγμα των λαών του Λιβάνου και της Παλαιστίνης είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη των εργαζομένων και των κινημάτων, η συμπαράσταση των απλών ανθρώπων που θέλουν έναν κόσμο χωρίς πόλεμο και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.


Στο νικηφόρο δρόμο του αγώνα βαδίζουμε ξανά!

Απέναντι σε όλα αυτά εμείς επιδιώκουμε την ενοποίηση της πληττόμενης σπουδάζουσας νεολαίας στη βάση των υλικών της συμφερόντων και δικαιωμάτων. Αρνούμαστε τον σαθρό διαχωρισμό των φοιτητών σε έξυπνους και μη, σε διαβαστερούς και τεμπέληδες, σε ικανούς και ανίκανους που σκοπό έχουν να διασπάσουν την ενότητα της νεολαίας και την αδυναμία αυτών να παλέψουν από κοινού για τις ανάγκες και τα δικαιώματα τους σε εκπαίδευση και εργασία.
Αντιθέτως εμείς επιδιώκουμε όλοι όσοι σπουδάζουν (σε ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, ΚΕΣ κλπ) να βγουν στο δρόμο του αγώνα ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ στην εκπαίδευση, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματά τους. Ο διαχωρισμός που αναπαράγει η κυρίαρχη πολιτική στην εκπαίδευση, μέσω της δημιουργίας πολλών διαφορετικών βαθμίδων πιέζει προς τα κάτω τα δικαιώματα των αποφοίτων και διευκολύνει τη διαχείριση της εργατικής τους δύναμης από τους εργοδότες με καλύτερο για αυτούς τρόπο.
Παλεύουμε ενάντια στις ειδικεύσεις, διασπάσεις, κατατμήσεις, για μία σχολή ανά γνωστικό αντικείμενο, οι απόφοιτοι της οποίας να αποκτούν όλα τα εργασιακά-επαγγελματικά δικαιώματα με τη λήψη του πτυχίου και να εντάσσονται με ισότιμο ακριβώς τρόπο στην παραγωγική διαδικασία. Παλεύουμε για τη δημιουργία ενιαίου δημόσιου κα δωρεάν 12χρονου σχολείου. Παλεύουμε για το δικαίωμα όλων να έχουν πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης (α-βάθμια, β-βάθμια, γ-βάθμια) χωρίς οικονομικούς, ταξικούς, εξεταστικούς φραγμούς. Παλεύουμε για ενιαία δημόσια δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους. Είμαστε ενάντιοι στην σημερινή πραγματικότητα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είμαστε ενάντιοι στο πανεπιστήμιο που μας ετοιμάζουν.
Θα συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα, της ρήξης και της ανατροπής αυτής πολιτικής. Οι προωθούμενες αναδιαρθρώσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα ανατραπούν στο δρόμο από ένα πανελλαδικό, μαχόμενο, ανεξάρτητο, αμεσοδημοκρατικό, αντικυβερνητικό-ανατρεπτικό φοιτητικό κίνημα. Ένα φοιτητικό κίνημα που θα συγκρούεται με κάθε όψη της κυβερνητικής πολιτικής, θα δημιουργεί τις δικές του μορφές οργάνωσης, αυτοτελείς κι ανεξάρτητες από την κατεστημένη πολιτική των εκπροσώπων και των επιτελείων, που θα στηρίζεται στις Γενικές Συνελεύσεις, συντονιστικές τους επιτροπές, και το Συντονιστικό των Γενικών Συνελεύσεων, που θα ενοποιεί το σύνολο της σπουδάζουσας νεολαίας στη βάση των κοινών αναγκών και δικαιωμάτων της, που θα συντονίζεται και θα επικοινωνεί με όλα τα μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας.
Οι αλλαγές στην εκπαίδευση προετοιμάζουν το τοπίο στην εργασία και γι’ αυτό αφορούν τους ίδιους τους εργαζόμενους, ενώ οι αλλαγές στο εργασιακό σκηνικό αφορούν και πλήττουν το ίδιο κι εμάς. Γι’ αυτό προβάλλει πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη δημιουργίας ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου (μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί) σε κοινούς αγώνες με όλους τους εργαζόμενους. Αγώνες που θα εναντιώνονται στην πολιτική κυβέρνησης-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-κεφαλαίου. Πρώτο ραντεβού στην κατεύθυνση του πανεκπαιδευικού μετώπου η κινητοποίηση στις 20/9 με την απεργία των δασκάλων.

Διεκδικούμε:
§ Να μην κατατεθεί ο νέος νόμος πλαίσιο.
§ Να μην αναθεωρηθεί το Σύνταγμα και το αρ16. Όχι στα ιδιωτικά παν/μια. Κατάργηση των ΚΕΣ.
§ Να ανατραπούν οι νόμοι για αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ
§ Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγας, Βερολίνου.
§ Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση για όλους.
§ Μία σχολή ανά γνωστικό αντικείμενο. Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα εργασιακά-επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, μοναδική προϋπόθεση για εύρεση δουλειάς.
§ Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις κοινωνικές ανάγκες.
§ Όχι στην υποταγή της εκπαίδευσης στους νόμους της αγοράς και στις ανάγκες των επιχειρήσεων.
§ Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς ταξικούς, οικονομικούς κι εξεταστικούς φραγμούς.
§ Δραστική μείωση των ωρών εργασίας, με ταυτόχρονη αύξηση των αποδοχών ώστε να ζει ο καθένας αξιοπρεπώς από μία και μόνο σταθερή δουλειά. Λιγότερη δουλειά- Δουλειά για όλους. Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους
§ Καμία κατάργηση του ασύλου. Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία και εργασιακούς χώρους.
§ Να διαλυθεί η επιτροπή των 8 «σοφών» και το ΕΣΥΠ.
§ Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις.
§ Όχι στην ιμπεριαλιστική κατοχή Ιράκ και Λιβάνου, από Ισραήλ-ΟΗΕ-ΗΠΑ-ΕΕ.
§ Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στην νέα εκστρατεία.
§ Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα.
§ Να κλείσει η βάση της Σούδας.



ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!


ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ-Ε.Α.Α.Κ.

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

Ε.Α.Α.Κ.